Η φωτογραφία με τα χίλια νοήματα...

Γράφει ο Αγαπητός Ξάνθης
αρχιτέκτονας

Όταν την είδα συγκλονίστηκα και αναφώνησα πόσο μικροί είμαστε μπροστά στα αγνά ματάκια ενός παιδιού, που νοιώθει το «μεγαλείο» του ολέθρου. Η νίκη της ανθρώπινης υπόστασης στο βανδαλισμό του πολέμου.

Από αρχαιοτάτων χρόνων ο καταραμένος πόλεμος αποτελούσε στοιχείο ισχύος και ρεαλιστικής πολιτικής με το πρόσχημα της ασφάλειας του κράτους. Πόλεμοι καθόρισαν τις εξελίξεις και τη συνέχεια της ιστορίας. Μετά από τους δυο Παγκόσμιους Πολέμους του 20ου αιώνα που με τρόμο έζησαν οι γονείς μας, επήλθε η δήθεν διεθνής ειρήνη με την εξασφάλιση της παγκοσμιοποίησης και των πλανητικών θεσμών. Από τον ΟΗΕ στο ΝΑΤΟ, από τον ΠΟΕ στην Ε.Ε, από το ΔΝΤ στην Παγκοσμία Τράπεζα, από τους G7 στους G20 σε μια συγχορδία εξαγγελιών και ευχολογίων για πλανητική ειρήνη και για μείωση του χάσματος Βορρά-Νότου, για μια αειφόρο ανάπτυξη με όρους ανθρώπινους, για μια κοινωνική δικαιοσύνη.

Όμως η μάστιγα των ασθενειών του 19ου αιώνα μετετράπη με μια σαρωτική οικονομική ανισορροπία μεταξύ φτωχών και πλουσίων. Το 1% κυβερνάει το υπόλοιπο του πληθυσμού.

Χιλιάδες λιμοκτονούν, χιλιάδες υποφέρουν για ένα ποτήρι γάλα, παιδιά πεθαίνουν από πείνα μέσα στην ζούγκλα του καταναλωτισμού, της υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου στα κέντρα διοίκησης των mega-cities του δυτικού κόσμου για την κούρσα του ευδαιμονισμού και της φιλελεύθερης αντίληψης για «ανάπτυξη παντού, ευημερία σε όλους».

Το «κυνήγι της χίμαιρας», η «επιδίωξη του ανέφικτου» καταντάει τον άνθρωπο «Πράγμα» σε ένα «τσιμεντένιο κουτί» της αναλγησίας και της μη αισθητικής. Ο ατομικισμός και η εγωπάθεια συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον για την πορεία, αποστειρώνοντας την κοινωνία από τον αλτρουισμό, τη αλληλεγγύη, τη ευθύνη του κοινού χώρου, σύμφυτα της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού.
Ο Ουμανισμός του χθες έχει μετατραπεί σε γρανάζια των αγορών, ο Homo politicus σε Homo economicus, ο Homo consensus σε Homo vicious, ο πολιτισμός του ήθους και της συνύπαρξης σε κρίση, ο άνθρωπος σε κατάπτωση.

Η φωτογραφία οδηγεί σε κάποια αυθόρμητα διδάγματα:

• Ότι ο πόλεμος είναι καταστροφή και ακραία στάση σύγκρουσης για το απόλυτο συμφέρον

• Η βαρβαρότητα της κοινωνίας μπορεί και πρέπει να εξευγενιστεί, ώστε τα επιθετικά ένστικτα του ανθρώπου να αποκοπούν.

• Η ειρήνη είναι η αδελφική αρμονία σχέσεων μεταξύ κρατών και ομαλοποιεί και ενδυναμώνει τη συνύπαρξη

• Ο φονταμενταλισμός, ο φανατισμός, ο οπαδοτισμός συγκλίνουν σε εξάρσεις, σε πολέμους, σε «τζιχαντ» με απρόσμενες καταστάσεις βεβήλωσης ζωής, μνημείων, υπόστασης.

• Ο υπέρμετρος καταναλωτισμός και η χυδαία ευμάρεια του δυτικού κόσμου σε βάρος των πολλών δημιουργεί κοινωνικές αδικίες ικανές να εντείνουν τις επαναστατικές κινήσεις, και όπως έλεγε και ο Αλμπέρ Καμύ «ο σκλάβος ρίχνεται απότομα…στο Όλα ή Τίποτα, η συνείδηση αφυπνίζεται με την εξέγερση»

• Η «Αραβική Άνοιξη» που προσπάθησε να επιβάλλει ο «Δυτικός Πολιτισμός» στις χώρες της Αφρικής με ανοργάνωτο και ετσιθελικό τρόπο απέτυχε και αποδιάλυσε το ψήγματα σταθερότητας και συμβίωσης στον αραβικό κόσμο.

• Το παιδάκι στη φωτογραφία προσφέρει την αγωνία του σύγχρονου κόσμου που νοιώθει την μηχανή φωτογραφίας ως μηχανή απειλής με την αγνότητα που το διακρίνει. Οι σημερινές τεχνολογίες του κονστρουκτιβισμού και της τελειότητας της παγκοσμιοποίησης αποτελούν όπλα θανατηφόρα εάν δεν ελεγχθούν από την ανθρωπινή αισθητική. Η αγριότητα των αγορών έχει μεταφερθεί στη σκέψη συμπεριφοράς και αυτό είναι το επικινδυνότερο για τον πολιτισμό μας.

• Ζητείται επειγόντως ένα νέο ΠΟΙΗΜΑ, με ποιητές της ευαισθησίας και του Λόγου και ζητούνται παράλληλα αναγνώστες με αλληλεγγύη, ευθύνη και ΑΓΑΠΗ.

Καλό Πάσχα….και ο τρόμος στα αγνά ματάκια του παιδιού να μετατραπεί σε δάκρυα χαράς…το οφείλουμε.