Ώρα για το Ελληνικό Ταμείο Ανάπτυξης (Greek Growth Fund)

Ώρα για το Ελληνικό Ταμείο Ανάπτυξης  (Greek Growth Fund)

Ώρα για το Ελληνικό Ταμείο Ανάπτυξης (Greek Growth Fund)

Rodiaki NewsRoom

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 135 ΦΟΡΕΣ

Γράφει ο Ηλίας Καραβόλιας

Ήταν Απρίλιος του 2011 όταν έγραψα με συνάδελφο -διεθνώς αναγνωρισμένο οικονομολόγο- σε ξένο site, άρθρο σχετικό με τη διαδικασία τιτλοποίησης της δημόσιας περιουσίας- με τις τότε αποτιμήσεις να είναι υψηλότερες απο τις σημερινές- και με στόχο την "σταδιακή ανταλλαγή" (swap) μεταξύ χρέους και αναπτυξιακών επενδύσεων μέσω αξιοποίησης ακινήτων και επιχειρήσεων του δημοσίου( http://greece.greekreporter.com/2011/04/20/debt-to-equity-conversion-an-alternative-way-for-greece/) .


Από την αρχή της κρίσης πίστευα ακράδαντα ότι δεν θα λειτουργήσει ο αυτοματισμός ισορροπίας προσφοράς-ζήτησης στην αγορά εργασίας. Και αυτό γιατί δεν θα λειτουργούσε το νεοκλασσικό υπόδειγμα ισορροπίας στη ζήτηση χρήματος. Κοινώς, δεν πίστευα ότι η εσωτερική υποτίμηση και η πτώση των μισθών θα γεννούσε επενδύσεις, παραγωγή, απασχόληση. Και αυτό γιατί μεταξύ άλλων, δυστυχώς το αόρατο χέρι που επικαλούνται οι οπαδοί της πλήρους απορύθμισης των αγορών είναι πραγματικά...αόρατο(δεν υπάρχει δηλαδή).

Ο δανεισμός της χώρας από ΕΕ και ΔΝΤ δεν μας έδινε το δικαίωμα εδώ και 5 χρόνια να δανειστούμε από τους δυο κατ’ εξοχήν αναπτυξιακούς πυλώνες της παγκόσμιας οικονομίας: την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων( ΕτΕπ) και την Παγκόσμια Τράπεζα.Σήμερα, ένα από τα βασικά διαπραγματευτικά μας ζητούμενα-εκτός της αναγκαίας αναδιάρθρωσης του χρέους- κρίνω ότι πρέπει να είναι η δυνατότητα πρόσβασής μας σε αυτούς τους υπερεθνικούς οργανισμούς χρηματοδότησης. Οφείλουμε όμως να προετοιμαστούμε με συγκεκριμένο σχέδιο που θα είναι ικανό να σταθεί ως εναλλακτικό χρηματοδοτικό εργαλείο ανάπτυξης.

Το ονομάζω Greek Growth Fund ( Ελληνικό Αναπτυξιακό Ταμείο ) που θα βασίζεται σε καλυμμένα ομόλογα (asset backed bonds) της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και της Παγκόσμιας Τράπεζας.Τι εννοώ: δεν χρειάζεται να μας δώσουν λεφτά αλλά να καταθέσουν ως εγγυήσεις 10ετή πχ. ομόλογα τους( πιστοληπτικής αξιολόγησης ΑΑΑ) με ενέχυρο τιτλοποιημένες αξίες δημόσιας περιουσίας, μετά απο αποτιμήσεις διεθνών ορκωτών ελεγκτών.

Ουσιαστικά αναφέρομαι στην δημιουργία ενός κλειστής διάρκειας αμοιβαίου κεφάλαιου (με λήξη σχετιζόμενη με τις στρατηγικές εξόδου απο τις επενδύσεις και ένα μίνιμουμ ποσοστό απόδοσής τους) όπου θα περιελάμβανε ένα σύνολο έργων (pipeline of projects) με συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) σε κλάδους όπως δημόσιες υποδομές, σύγχρονες αγροτικές καλλιέργειες, τουρισμός, ενέργεια, υψηλή τεχνολογία,κ.α Το fund θα μπορούσε να δημιουργήσει υπολογαριασμούς( sub-accounts) κατι σαν mini funds δηλαδή για κάθε κλάδο. Η διαχείριση θα μπορούσε να δοθεί με διεθνή διαγωνισμό σε ξένους καταξιωμένους διαχειριστές (fund managers) και φυσικά με συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου στη διαχείριση των χρημάτων.

"Ακούω" ήδη τα ερωτήματα πολλών. Επενδυτές; Κυρίως ομογενείς, αρκεί να γινόταν ένα αποτελεσματικό λανσάρισμα (roadshow) του εγχειρήματος. Κίνητρο; Η μηδενική φορολόγηση των μεριδίων συμμετοχής του κάθε επενδυτή .

Ουσιαστικά το Δημόσιο θα "κερδίσει" έμμεσα: όπο την αύξηση της απασχόλησης, της παραγωγής, της ζήτησης. Εγγυήσεις; Αναφέρθηκα στα 10ετή ομόλογα της ΕτΕπ και της World Bank. Αποτίμηση; Κάλλιστα θα μπορούσαν τα μερίδια αυτού του αμοιβαίου να εισαχθούν σε διεθνές χρηματιστήριο, γιατί όχι και στην Φρανκφούρτη, ώστε η αξία διαπραγμάτευσής τους να αντανακλά τους διεθνείς όρους αποτιμήσεων με βάση τους κανόνες εταιρικής διακυβέρνησης (corporate governance).

Σαφέστατα το σχέδιο χρειάζεται εξιδείκευση και προσαρμογή σε κάποια διεθνή δεδομένα. Σίγουρα όμως αποτρέπει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και θα μπορούσε ενδεχομένως να γίνει βασικός φορέας αυτού του fund το ίδιο το ΤΑΙΠΕΔ.Σίγουρα όμως πολλοί Έλληνες θα έβρισκαν δουλειά, καθώς χωρίς γραφειοκρατία και φορολόγηση, οι επενδύσεις πάντα πιάνουν τόπο. Πολλές ιδέες νέων ικανών ανθρώπων θα αξιοποιούνταν αφού είναι κοινός τόπος ότι αυτό που έχει ανάγκη η χώρα είναι η σύμπραξη ιδεών με κεφάλαια.

Αλλά για να έλθουν κεφάλαια, απαιτείται να διώξουμε τον βραχνά της γραφειοκρατίας και της φορολογίας. Ένα τέτοιο βήμα θα μπορούσε να γίνει με το GGF (Greek Growth Fund). Ας το προτείνουμε τουλάχιστον στον κ.Γιούνκερ που και αυτός φοβάται να μας δώσει έτσι απλοχερα, χωρίς εγγυήσεις, λεφτά για ανάπτυξη...

Διαβάστε ακόμη

Μανώλης Κολεζάκης: Σελίδες από την πολεμική ιστορία της Ρόδου

Ηλίας Καραβόλιας: Περί της δομής των πραγμάτων

Γιώργος Γεωργαλλίδης: Η ανάγκη επιστροφής της ελπίδας

Θεόδωρος Παπανδρέου: Έχει θέση η τιμωρία στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού;

Πέτρος Κόκκαλης: Εθνική Πράσινη Συμφωνία για την ευημερία

Γιάννης Ρέτσος: Υπερτουρισμός: μύθοι και αλήθειες

Δημήτρης Κατσαούνης: Αυτές οι Eυρωεκλογές χτίζουν γέφυρα με τον Ελληνισμό της Διασποράς

Γιάννης Σαμαρτζής: Τα τεκμήρια διαβίωσης των φορολογουμένων και η δυνατότητα αποφυγής τους