Για τον ντόρο που έγινε για μια διαφορετική προσέγγιση στην δημιουργία δόμησης στην Παλιά πόλη της Ρόδου - Του αρχιτέκτονα και πολιτικού Μηχανικού Νικολάου Κουμνάκη

Του αρχιτέκτονα και πολιτικού Μηχανικού
Νικολάου  Κουμνάκη
-Σχετικά με τον ντόρο που έγινε για μια διαφορετική προσέγγιση στην δημιουργία δόμησης στην Παλιά πόλη της Ρόδου, έχω να παρατηρήσω τα παρακάτω:
Τα σημερινά μέλη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου είναι:
Η Αναπληρώτρια Γενική Γραμματέας του Υπουργείο Πολιτισμού Παιδείας και Θρησκευμάτων, ως Πρόεδρος,
η Νομική Σύμβουλος του Κράτους στο ΥΠΟΠΑΙΘ,
η Προϊσταμένη της Γενικής Διεύθυνσης Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς του ΥΠΟΠΑΙΘ,
η Προϊσταμένη της Γενικής Διεύθυνσης Αναστήλωσης Μουσείων και Τεχνικών Έργων του ΥΠΟΠΑΙΘ,
η Προϊσταμένη της ΕΦΑ Δωδεκανήσου,
η Αρχαιολόγος  Προϊσταμένη του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης,
η Αρχαιολόγος Προϊστάμενος της ΕΦΑ Κυκλάδων,
η Αρχαιολόγος Προϊσταμένη της ΕΦΑ Ημαθίας,
η Αρχαιολόγος Προϊσταμένη της ΕΦΑ Αθηνών,
ένας αναπληρωτής Καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Ε.Κ.Π. Αθηνών,
ένας Καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.
μια Αρχαιολόγος επίτιμη Διευθύντρια του ΥΠΟΠΑΙΘ,
άλλη μια Αρχαιολόγος επίτιμη Διευθύντρια του ΥΠΟΠΑΙΘ,
ένας   Καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο ΕΜΠ,
άλλος ένας   Καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο ΕΜΠ,
ένας Πολιτικός Μηχανικός Καθηγητής Δομοστατικής στο ΕΜΠ.
μια   Αρχιτέκτων Μηχανικός – Πολεοδόμος – Χωροτάκτης,  Αναπληρώτρια Προϊσταμένη της Διεύθυνσης Ειδικών Έργων Αναβάθμισης Περιοχών του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας.

Κουραστικός ακόμα και στην ανάγνωση ο παραπάνω κατάλογος, αλλά θεωρώ ότι είναι απαραίτητη η αναφορά του αριθμού των μελών και των τίτλων τους, για να φανεί και η σημαντικότητα της άποψης του παραπάνω συμβουλίου.

Όταν επομένως το παραπάνω συμβούλιο ειδικών πάρει μια απόφαση που είναι έξω από τις δικές μας απόψεις, το λογικό επακόλουθο είναι τουλάχιστον να μας προβληματίσει. Και θα δώσει το έναυσμα ο καθένας από εμάς να προβληματιστεί και να τροποποιήσει άλλος πολύ και άλλος λίγο τις επί του θέματος στερεότυπες μέχρι τότε απόψεις του. Έτσι εξελίσσεται η επιστήμη …
 


Σε αυτό το τόπο ο «μύθος» είναι στο DNA μας με αποτέλεσμα στην κοινωνία μας να ευδοκιμούν εύκολα συνομοσιολογικές απόψεις. Ποιος δεν άκουσε ότι ο άνθρωπος δεν πήγε στο φεγγάρι και όσα μας έδειξαν από αυτό ήταν σκηνοθετημένα;  Ή ότι μας ψεκάζουν;  Ή το τελευταίο ότι ένας Ελληνοαμερικανός μας δίνει 600 δις για να σωθούμε και δεν πάμε να τα πάρουμε;
Έτσι πολλές φορές επειδή κάτι δεν το καταλαβαίνουμε ή δεν μας βολεύει ή δεν εντάσσεται μέσα στη άποψη που έχουμε για τα πράγματα ή για ότι άλλο δεν ξέρω τι, υιοθετούμε την εύκολη   λύση συνομωσίας και υποθέτουμε ότι κάτι πονηρό υπάρχει πίσω από το προφανές. Διότι πως αυτοί οι τόσοι πολλοί και τόσο ειδικοί διαφωνούν με αυτό που πιστεύω εγώ αφού έτσι κ’αλλιώς αυτό που πιστεύω εγώ είναι αλάθητο;

Θεωρώ υγιές και επιβεβλημένο ο κάθε πολίτης να νοιάζεται για το τόπο του. Όμως αυτό δεν μπορεί να γίνεται άκριτα.
Αν και είναι ηλιθιωδώς προφανές, θα ξαναθυμίσω ότι:
όπως ένας Γιατρός ξέρει πολύ περισσότερα για την Ιατρική από ότι οποιοσδήποτε άλλος και ένας Δικηγόρος για τα Νομικά, έτσι και ένας Αρχιτέκτονας περί της αισθητικής και Αρχιτεκτονικής. Δεν θα έπρεπε να προβληματίσει το γεγονός ότι δεν έχει διαμαρτυρηθεί κανένας αρχιτέκτονας;   
Και όμως είμαστε εδώ ευαισθητοποιημένοι και παρακολουθούμε.

Παρακολουθούμε μια διαδικασία εξέλιξης όπου ένας «Θεσμός» που θεωρείται από τους πιο «αυστηρούς» στη διαδικασία της προστασίας, δείχνει να είναι αδογμάτιστος και να έχει θάρρος. Και για αυτή του την ποιότητα να γίνεται στόχος και να του εκτοξεύονται αήθεις χαρακτηρισμοί.

Είμαστε εδώ και παρακολουθούμε τρεις μέχρι χθες «γνωστούς και καταξιωμένους Αρχιτέκτονες της πόλης μας» σήμερα να ρίχνονται στη πυρά, γιατί μάλλον ξέχασαν να κάνουν Αρχιτεκτονική.

Είμαστε εδώ και παρακολουθούμε να καταλογίζεται μεροληψία και «ξεπέρασμα σκοπέλων της νομοθεσίας», σε μια υπηρεσία που (ευτυχώς!) δεν μας αφήνει ούτε μια πόρτα να ανοίξουμε στην παλιά πόλη αν είναι αναιτιολόγητη.

Είμαστε εδώ να προβληματιζόμαστε  για το θεσμό της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης. Ποια κοινωνία, με ποιους δημιουργούς, με ποιους θεσμούς.
Πως θα εκπροσωπούμε τη γυάλινη οροφή του σερ Norman Foster που το 1999  την κάθισε πάνω στο Γερμανικό κοινοβούλιο του 1880; Πως θα εκπροσωπούμε τη γυάλινη πυραμίδα του Ming Pei  που το 1984 την ενέταξε στο Λούβρο του 1600;  Και λέω δυο από τις χιλιάδες τέτοιες παρεμβάσεις στην Ευρώπη που θέλουμε να εκπροσωπήσουμε και που τις ξέρει και η κουτσή Μαρία(και παρεμπιπτόντως δεν την έχουν ενοχλήσει και πιθανότατα να τα έχει επισκεφτεί για να τα δει από κοντά!). Εδώ δειλά-δειλά τώρα «ανακαλύπτουμε την Αμερική». Και ίσως αυτή η διαδικασία να είναι ένα βήμα.

Είμαστε εδώ και παρακολουθούμε μια διαδικασία όπου η δημιουργία και η διαφορετική άποψη (έστω και αν είναι Αρχιτεκτονική) κρίνεται σε λαϊκό δικαστήριο. Και μας προβληματίζει γιατί σε αυτό το λαϊκό δικαστήριο αύριο στη θέση αυτής της διαφορετικής Αρχιτεκτονικής άποψης, μπορεί να είναι μια δικαστική απόφαση που δεν αρέσει ή μια ιατρική ενέργεια ή μια δημόσια συναλλαγή...

Υ.Γ. Θα ήθελα να δηλώσω ότι αν μου είχε ανατεθεί η παραπάνω μελέτη δεν θα είχα προσεγγίσει το θέμα με τον ριζοσπαστικό τρόπο που το έκαναν οι τρεις καλοί συνάδελφοι. Όμως αν και διαφωνώ με την  αρχιτεκτονική τους άποψη, θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου την δυνατότητα τους να την έχουν και να δημιουργούν ελεύθερα. Η ευνομούμενη πολιτεία έχει τους θεσμούς για να κρίνει και να τους επιτρέψει ή όχι να το πραγματοποιούν.
Θέλω να συγχαρώ τους τρεις μελετητές γιατί κατόρθωσαν με μια τόσο ριζοσπαστική για τα μέχρι τώρα Αρχιτεκτονικά ήθη να πείσουν και να πάρουν την  έγκριση από ένα σημαντικό θεσμό όπως είναι το ΚΑΣ,  ανοίγοντας ένα νέο Αρχιτεκτονικό διάλογο.  
Επί αυτού θέλω επίσης να αναφέρω ότι αν ήμουν μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβούλιου, στην παραπάνω πρόταση θα ψήφιζα αρνητικά. Όμως δεν είμαι μέλος, γιατί προφανώς δεν έχω τα προσόντα. Πόσοι από αυτούς που πετροβολάνε τους μελετητές τα έχουν;





Νίκος Κουμνάκης
Αρχιτέκτων  και  Πολιτικός Μηχανικός