เส้นทางชีวิตสู่การเป็น...ครู
เส้นทางชีวิตสู่การเป็น...ครู
เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่เกิดและเติบโตในครอบครัวที่อบอุ่น ฐานะค่อนข้างดี อยู่ในจังหวัดย่าโม ผู้ซึ่งมีชีวิตในวัยเด็กที่แสนจะเรียบง่ายและธรรมดา เป็นเด็กที่ขี้อาย ตั้งใจเรียนและเชื่อฟังคำบอกกล่าวของผู้ใหญ่อยู่เสมอ...
ตอนเด็ก ๆ ทุกคนคงเคยเจอคำถามนี้ "โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร ?" เชื่อว่าคำตอบของหลาย ๆ คนคงตอบว่า "อยากเป็น...หมอค่ะ/ครับ" ดิฉันก็เช่นกัน อยากเป็นหมอ
แต่เมื่อเราโตขึ้นมาเป็นนักเรียนมัธยมปลาย ความคิดที่อยากเป็นหมอก็ได้เปลี่ยนไปเมื่อได้เรียนวิชาชีววิทยากับครูสาวสวยคนหนึ่งที่เพิ่งจบจากมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ครูสอนดีมาก เข้าใจง่ายและทำให้เราชอบวิชาชีววิทยาตั้งแต่ตอนนั้น และทำให้เราคิดว่า...อยากเป็นเหมือนครูจัง...อยากเป็นนักชีววิทยา
พอถึงช่วงเอ็นทรานซ์ พ่อแม่คาดหวังไว้กับดิฉันมาก ว่าคงจะติดคณะดี ๆ เหมือนญาติ ๆ คนอื่นในครอบครัวดิฉัน ที่เป็นทั้งหมอ วิศวะกร เภสัชกร ผู้พิพากษา ฯลฯ ฉันเลือกสอบโคว้ต้าที่มหาวิทยาลัยขอนแก่น คณะเทคนิคการแพทย์ ตามความต้องการของพ่อแม่ และผลออกมาคือได้เป็นตัวสำรองอันดับ 1 ดิฉันแอบเสียใจเล็ก ๆ ที่สอบไม่ได้ แต่ก็คิดว่าไม่เป็นไรเพราะยังมีการสอบอีกครั้ง
ในการสอบครั้งที่ 2 ดิฉันเลือกคณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่เป็นอันดับหนึ่ง อันดับสองคณะวิทยาศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย อันดับสามคณะวิทยาศาสคร์ ลาดกระบัง อันดับสุดท้ายคณะวิทยาศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น ทุกคนจะงงกับการเลือกอันดับของดิฉันมากเพราะเอาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยไว้ที่สอง...เหตุผลก็คือดิฉันอยากมาเรียนที่เชียงใหม่ โดยไม่มีเหตุผลอะไรนอกเหนือจากนี้เลยจริง ๆ
วันประกาศผลสอบ มีจดหมายสีขาวมาส่งที่บ้าน ซึ่งมีกำหนดการ การรายงานตัวของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ดิฉันดีใจมาก พร้อมกับคิดในใจว่า...จะได้ไปอยู่เชียงใหม่แล้ว... แต่อีกไม่กี่นาทีต่อมา บุรุษไปรษณีย์ก็ได้ยื่นซองจดหมายสีขาวส่งให้อีกหนึ่งซอง ภายในซองมีกำหนด การการรายงานตัวที่คณะเทคนิคการแพทย์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ซึ่งระบุวันรายงานตัวพร้อมกัน ทำให้ดิฉันต้องตัดสินใจเลือกที่ใดที่หนึ่ง แน่นอนว่าดิฉันได้เลือกไว้แล้ว แต่การเลือกของดิฉันไม่เหมือนกับที่พ่อแม่เลือกให้ โดยพวกท่านได้ให้เหตุผลว่า เรียนคณะวิทยาศาสตร์หางานยาก ถ้าเรียนคณะเทคนิคการแพทย์จบออกมาก็มีงานทำเลย แถมได้อยู่ใกล้บ้านด้วย ในใจของดิฉันสับสนมากว่าจะเลือกในสิ่งที่ตัวเองชอบหรือสิ่งที่คนอื่นชอบกันแน่ สุดท้ายฉันขอทำตามใจของฉันสักครั้ง
และแล้วจุดเปลี่ยนของชีวิตก็ได้เริ่มต้นที่เชียงใหม่ ฉันรู้สึกเป็นอิสระอย่างบอกไม่ถูก ถึงแม้จะคิดถึงบ้านมากก็ตาม แต่ก็ได้อยู่กับเพื่อน ได้เที่ยว โดยไม่ต้องขออนุญาตใคร ฉันเข้าร่วมกิจกรรมทุกอย่างของทางมหาวิทยาลัย ตั้งแต่รับน้องรถไฟ รับน้องขึ้นดอย รับน้องคณะ เข้าห้องเชียร์ ฯลฯ ฉันเลือกทำกิจกรรมทุกอย่างที่มหาวิทยาลัยมี ไม่ว่าจะเป็นกรรมการผู้แทนชั้นปี งานสโมสรนักศึกษา อยู่ชมรมสันทนาการ ชมรมดูนก ผู้จัดการชมรมบาสเก็ตบอล ค่ายอาสา ฯลฯ และผลของการทำกิจกรรมทุกอย่างและไม่แบ่งเวลาไปอ่านหนังสือ ทำให้เกรดเฉลี่ยตอนปี 1 เทอม 1 ของดิฉันเหลือเพียง 1.81 ฉันตกใจและเสียใจไปพร้อม ๆ กัน ไม่ี่กี่วันต่อมาเสียงโทรศัพท์ที่ฉันไม่อยากรับมากที่สุดก็ดังขึ้น "เรียนหนังสือภาษาอะไร ได้เกรดเท่านี้ จะทำกิจกรรมอะไรนักหนา ทำแล้วมันได้อะไรขึ้นมา เลิกทำซะกิจกรรมนะ ถ้าเทอมหน้าไม่ได้ 3 กลับมาเรียนที่บ้านเลย"
ด้วยความที่ไม่อยากกลับไปเรียนที่บ้านก็ตั้งใจเรียนอย่างหนัก แต่ก็ยังไม่ทิ้งกิจกรรม ยังทำเหมือนเดิมแต่ขยันมากขึ้นเป็นสองสามเท่า และแล้วผลที่เราได้ทุ่มเทและตั้งใจทำก็เกิดขึ้น ดิฉันได้รับรางวัลเรียนดี ประเภทพัฒนาผลการเรียนดีเด่นในปีถัดไป
การใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยจนครบ 4 ปี ทำให้ฉันคิดได้ว่ากิจกรรมทุกอย่างที่เคยได้ทำมา มีประโยชน์มาก ทำให้เราเข้มแข็ง พึ่งพาตนเองได้ มีค่า รู้จักการวางแผน การทำงานร่วมกับผู้อื่น ฯลฯ อธิบายยังไงก็ไม่หมด เพราะมันได้ทุกอย่าง มันคือประสบการณ์ชีวิตที่จะไม่ได้รับจากที่ไหนเลย นอกจากที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้
พอจบ ป.ตรี แล้วก็ได้ทำงานในแลปเอกชนแห่งหนึ่ง ซึ่งทำงานเกี่ยวกับการตรวจวิเคราะห์สารเคมีในเลือด เช่น สารเสพย์ติด สารโลหะหนัก เป็นต้น ทำอยู่ได้ 2 ปี ก็คิดได้ว่าเราไม่ได้ใช้วิชาชีพที่เราเรียนมาเลย ทำให้ลืม ๆ ไปบ้างและกลับไปย้อนคิดว่าเราอยากทำงานอยู่อย่างนี้ตลอดเหรอ เพราะงานแลป เป็นงานที่ทำซ้ำ ๆ กันทุกวัน ถ้าทำจนชำนาญแล้วแทบจะไม่ได้ใช้ความคิดเลยด้วยซ้ำ จึงตัดสินใจเก็บรวบรวมเงินเอาไปเรียนต่อปริญญาโท สาขาเทคโนโลยีชีวภาพที่มหาวิทยาลัยเดิม ระหว่างที่เรียนต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย เพราะตั้งแต่จบปริญญาตรีมา็ก็ไม่เคยได้ใช้เงินของพ่อแม่อีกเลย ในระหว่างที่งานเริ่มน้อยลง เงินก็น้อยลงไปด้วย อยู่ ๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์จากเพื่อนที่ไม่ได้ติดต่อกันมานานตั้งแต่จบปริญญาตรี ก็โทรมาบอกว่า "อยากมาลองเป็นครูไหม" ในใจตอนนั้นคิดว่า ไม่อยากเป็นครูเลย ฉันไม่ชอบเด็ก ไม่เคยคิดอยากเป็นครูเลย แต่ด้วยทุนทรัพย์ที่เริ่มร่อยหรอ จึงต้องตอบตกลงไป...
และแล้วจุดเปลี่ยนก็ได้เกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อได้มาสอนที่โรงเรียนบุญวาทย์วิทยาลัย จังหวัดลำปาง ซึ่งเป็นโรงเรียนอันดับ 5 ของประเทศ ทำให้เราคิดหนักเหมือนกันว่า จะเอาความรู้จากที่ไหนมาสอนเด็กเก่ง ๆ พวกนี้ ทำให้อ่านหนังสืออย่างหนัก เตรียมสอนอย่างดี เพื่อจะได้พิสูจน์ตัวเองว่าเราก็ทำได้
วันแรกของการสอนเกิดขึ้นในห้องเรียนของเด็กห้องเรียนวิทยาศาสตร์ ชั้น ม.4 ทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว เพราะกลัวเด็กจะลองภูมิ กลัวตอบคำถามเด็กไม่ได้ และแล้วสิ่งที่เรากลัวก็เกิดขึ้น แต่มันก็ผ่านไปได้ด้วยดี การเรียนการสอนผ่านไปอย่างรวดเร็ว...นี่ครบ 1 ปีแล้วเหรอ ถามกับตัวเอง ทำไมเราไม่รู้สึกเบื่อเลย ถึงแม้อาจจะเหนื่อยกายเหนื่อยใจบ้าง แต่ก็มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก และยิ่งรู้สึกดีใจและภูมิใจมากยิ่งขึ้น เมื่อเด็กนักเรียนผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาบอกว่า "ครู...ครูรู้ไหมครูเป็นไอดอลหนูเลย หนูชอบเรียนชีวะกับครู" มันทำให้นึกย้อนกลับไปเมื่อตัวเองเป็นนักเรียน
เมื่อวันไหว้ครูมาถึงในฐานะที่ดิฉันเป็นครูประจำชั้น ม.4/7 ครูต้องขึ้นไปนั่งบนเวที ให้นักเรียนเอาพานดอกไม้มากราบ ณ ตอนที่เด็กนักเรียนก้มลงกราบที่เท้า น้ำตาก็ซึมออกมา ทำอะไรไม่ถูกจะให้พรเด็กก็พูดไม่ออก พร้อมกับคิดว่าฉันมานั่งตรงนี้ให้เด็กกราบ มันเหมาะสมแล้วเหรอ ฉันยังเป็นครูได้ไม่ดีพอ...จากวันนั้นทำให้สัญญากับตัวเองว่าฉันจะเป็นครูที่ดี ไม่ทำให้นักเรียนผิดหวัง ฉันจะสอนเด็กให้เป็นคนเก่ง คนดี ฉันจะถ่ายทอดสิ่งดี ๆ ทุกอย่างที่ฉันมีให้กับเด็กนักเรียนทุกคน...ฉันรู้แล้วว่าฉันอยากเป็นอะไร
เมื่อมีโอกาสได้มาสอบทุนของ สควค. ฉันก็ลองมาสอบดู เมื่อสอบได้ฉันกลับไปบอกกับพ่อแม่ว่าฉันสอบได้ทุนนี้ พร้อมกับอธิบายรายละเอียดว่ามันคือทุนอะไร เมื่อพ่อแม่ท่านทราบว่าต้องไปเป็นครูเท่านั้นแหละ พวกท่านไม่มีคำว่าดีใจไปกับดิฉัน มีแต่คำคัดค้านขึ้นมาทันทีว่า ไปเป็นครูทำไม เงินเดือนก็น้อย จนก็จน จะพอกินเหรอ งานก็หนัก ถ้าได้ไปบรรจุอยู่ตามบ้านนอกจะอยู่ได้เหรอ ไปทำอย่างอื่นไป ถ้าไม่มีงานทำก็กลับมาขายของที่บ้านยังจะรวยกว่า บอกแล้วให้เรียนเทคนิคการแพทย์ก็ไม่เชื่อ...ไปเป็นครูต๊อกต๋อยทำไม...มันเจ็บลึก ๆ ในใจ แต่ก็พยายามอธิบายเหตุผลว่ามันเป็นสิ่งที่เรารัก การสอนนักเรียน การได้อยู่ในโรงเรียนมันทำให้เรามีความสุข ในที่สุดพวกท่านก็ตามใจ
....ในที่สุดก็ได้มาเป็นว่าที่ครูสมใจและตั้งใจจะเป็นครูให้ดีที่สุด...
สุดท้ายขอขอบพระคุณ คุณพ่อคุณแม่ ที่ยอมรับและเข้าใจในตัวลูกคนนี้ ขอบพระคุณคุณครูวิสา ฉิมน้อยที่ทำให้หนูชอบวิชาชีววิทยา และได้รู้จักมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ที่ฉันรัก ที่ลืมไม่ได้ขอบคุณนักเรียนทุกคนที่ทำให้ครูได้ค้นพบตนเองเจอ
"ถึงแม้อาชีพครูจะดูต้อยต่ำในสายตาของใครหลาย ๆ คน แต่มันยิ่งใหญ่สำหรับใครบางคนที่อยากเป็น...ครู"
นี่แหละ...เส้นทางชีวิตสู่การเป็น...ครูของฉัน
ความเห็น (65)
สวัสดีค่ะ
ยินดีมาก และประทับใจมากกับเส้นทางการเป็นครู ของเสียงของพระจันทร์
"ถึงแม้อาชีพครูจะดูต้อยต่ำในสายตาของใครหลาย ๆ คน แต่มันยิ่งใหญ่สำหรับใครบางคนที่อยากเป็น...ครู"
ครู...ผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่....
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
สวัสดีครับ คุณ เสียงของพระจันทร์ ผมคิดว่าถ้าเราได้ทำในสิ่งที่เรารักจะก็อยู่กับมันอย่างมีความสุขและยิ่งยืนนานครับ กลับกันถ้าเราทำในสิ่งที่ฝืนใจตัวเอง เราก็จะทุกข์ใจไปตลอดชีวิตเลยนะครับ ขอให้เป็นครูที่ดีนะครับ สวัสดีครับ
- สวัสดีครับ
- ชื่นชม ยินดี และเป็นกำลังใจให้ครับ
- ให้มีความสุข ก้าวหน้า ประสบความสำเร็จในการเป็นครูครับ
สวัสดีคะคุณ เสียงของพระจันทร์
ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่เลือกนะคะ
คนเราถ้าตั้งใจทำอะไรแล้ว
ย่อมจะได้สิ่งดี ๆ ตอบแทน แน่นอนคะ
ขอบคุณคะ
สวัสดีค่ะ พี่เสียงพระจันทร์
สิ่งที่พี่เลือกเป็นสิ่งที่ดีที่สุดเลยค่ะ มันก็จริงที่หลายคนมองอาชีพครูเป็นอาชีพที่ได้เงินน้อย แต่เชื่อเถอะค่ะไม่รวยทรัพย์แต่ก็รวยน้ำใจ ถาวรที่สุดค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่เสียงของพระจันทร์
เรื่องราวของพี่น่าชื่นชมมากค่ะ
คนเราต้องมีจุดยืนของตัวเอง ไม่ว่าเสียงตอบรับจะเป็นอย่างไร
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ว่าที่คุณครู
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีครับพี่เสียงของพระจันทร์
ได้อ่านเรื่องราวแล้วเป็นเส้นทางที่น่าประทับใจครับ
..สิ่งที่เรารัก การสอนนักเรียน การได้อยู่ในโรงเรียนมันทำให้เรามีความสุข ...
ชอบประโยคนี้จัง
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆครับ
สวัสดีครับพี่ เก๋ (เสียงของพระจันทร์)
เนื้อหาแน่นดีครับ อ่านแล้วรู้ชีวิตพี่เลยครับ เหมือนพ่อแม่พี่ไม่ค่อย
ให้อิสระแก่พี่เท่าไร่นัก ความจริงพ่อแม่ควรจะให้อิสระแก่ลูก
เพราะว่าพ่อแม่ไม่ได้มาทำงานด้วย พ่อแม่ไม่ได้มาเรียนด้วย แต่
พ่อแม่คือคนที่ให้กำลังใจสนับสนุนในสิ่งที่ลูกอยากเป็นต่างหาก
แต่สุดท้ายพ่อแม่ก็เข้าใจ เป็นครูแม้เงินน้อย แต่ก็มีโอกาสสร้างคนนะครับ
สร้างคนให้เป็นคนดี มีความรู้ มีคุณธรรม บางทีเงินก็ไม่ใช่คำตอบสุดท้าย
หรอกครับ คนมีเงินแต่ไม่มีความสุขมีเยอะไปครับ แม้ครูจะทำงานหนัก
แต่ก็สร้างคน มีโอกาศให้ความรู้ความคิดแก่เด็กที่วันหน้าก็เป็นคนของประเทศชาติ
ขอให้พี่เป็นครูที่ดีสมใจนะครับ รอผลผลิต "เด็กดี+เก่ง" จากครูพี่เก๋นะครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ พี่ เสียงของพระจันทร์
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่นำมาแบ่งปันกัน
ดิฉันคิดว่าเงิน ทองไม่ได้เป็นสิ่งบ่งบอกถึงการทำงานที่มีความสุข แต่ความสุขของเราอยู่ที่การได้ทำในสิ่งรักและหวังไว้
ก็ขอเป็นกำลังใจให้นะ
สวัสดีคะคุณเสียงของพระจันทร์
อ่านแล้วทำให้คิดอะไรหลาย ๆ อย่างเลยคะ หนูคิดว่า ทำอะไรก็ได้ ที่เราทำแล้วมีความสุขดีกว่านะคะ เงินทองของนอกกายคะ แล้วชอบที่คุณพูดว่า...จากวันนั้นทำให้สัญญากับตัวเองว่าฉันจะเป็นครูที่ดี ไม่ทำให้นักเรียนผิดหวัง ฉันจะสอนเด็กให้เป็นคนเก่ง คนดี ฉันจะถ่ายทอดสิ่งดี ๆ ทุกอย่างที่ฉันมีให้กับเด็กนักเรียนทุกคน...ฉันรู้แล้วว่าฉันอยากเป็นอะไร
เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอบคุณคะ
สวัสดีครับพี่
ทำในสิ่งที่รักมันจะทำได้ดีกว่าและมีความสุข
ขอบคุณเรื่องราวดี ๆครับ
สวัสดีค่ะคุณ'เสียงของพระจันทร์'
แวะมาอ่านบันทึกและขอชื่นชมกับ'เส้นทางชีวิตสู่การเป็น...ครู'
คุณเป็นครูด้วย'จิตวิญญาณของความเป็นครู'ค่ะ
สวัสดีครับ ว่าที่คุณครู เสียงของพระจันทร์ ;)...
ครูมีคำแนะนำที่จะทำให้บันทึกน่าอ่านมากขึ้น
๑. ควรมีการเน้นคำที่สำคัญด้วย "ตัวหนา"
๒. ควรมีการใช้สีเน้นคำที่ต้องการเน้น เช่น สีน้ำเงิน แทนความคิดบวก สีแดง แทนความคิดลบ เป็นต้น
๓. ย่อหน้าไหนดูแน่นเกินไป แล้วทำให้อ่านยาก ควรแยกลงมาเป็นย่อหน้าใหม่ครับ เพราะจะมีคนอ่านจากหน้าจอของเรา
ลองแก้ไขดูครับ
"... ความกล้าหาญ คือ การเลือกที่จะยืนหยัดในเวลาที่น่าจะล้ม ..."
"... มีสองปีกไว้ทำไม ถ้าไม่บินไปให้สุดฝัน ..."
ขอเป็นกำลังใจให้ครับ ;)...
สวัสดีค่ะ คุณลำดวน
ขอบคุณกำลังใจที่ส่งมาให้นะค่ะ เห็นด้วยว่า ครู คือผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่ค่ะ
ขอบคุณคุ่ะ ^^
สวัสดีค่ะน้อง Mr.cartoon
แล้วเราจะก้าวไปเป็นครูที่ดีพร้อมกันนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ ^^
สวัสดีค่ะคุณ ฐานิศวร์ ผลเจริญ
ขอขอบคุณกำลังใจและคำอวยพรมาก ๆ นะค่ะ
ขอบคุณค่ะ ^^
สวัสดีค่ะ koon_chadaporn
ขอบคุณสำหรับการเข้ามาเยี่ยมเยือนบันทึกนะค่ะ
สวัสดีค่ะน้อง Tarika Kuntatun
ขอบคุณกำลังในที่มีให้นะค่ะ ขอบคุณค่ะ ^^
สวัสดีค่ะ น้องสาวิตรี
ขอบคุณที่ชื่นชมพี่นะค่ะ พี่ก็ชื่นชมในตัวน้องเหมือนกัน ยังไงก็ขอให้มีความสุขในเส้นทางที่เลือกเช่นกันค่ะ
ขอบคุณค่ะ ^^
สวัสดีค่ะ Chakungrao
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจค่ะ ^^
สวัสดีค่ะน้อง Surat
จริง ๆ แล้วคุณพ่อคุณแม่ของพี่ พวกท่านให้อิสระกับพี่มากนะค่ะ แค่เพียงพวกท่านอยากให้เราได้ดี อยากให้เรารวย ๆ จะได้ไม่ลำบากประมาณนั้น ซึ่งพี่ก็เข้าใจพวกท่านมาตลอด ยังไงก็ขอบคุณกำลังใจที่ส่งมาให้นะค่ะ
ขอบคุณค่ะ ^^
สวัสดีค่ะน้อง konnarak
ขอบคุณที่ส่งกำลังใจมาให้นะค่ะ
ขอบคุณค่ะ ^^
สวัสดีค่ะน้อง Sithasinee
ถูกต้องเลยค่ะ เป็นอย่างที่เราอยากเป็นกันเถอะนะค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ น้อง Bio_Zen
ขอบคุณที่ส่งกำลังใจมาให้นะค่ะ
ขอบคุณค่ะ ^^
สวัสดีค่ะ ดร. พจนา - แย้มนัยนา
ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาอ่านบันทึกและชื่นชมกับเส้นทางชีวิตสู่การเป็น...ครู ของหนู
หนูปลื้มค่ะที่บอกว่าหนูมี 'จิตวิญญาณของความเป็นครู'
ขอบคุณค่ะ ^^
สวัสดีค่ะอาจารย์ Ongkuleemarn
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดี ๆ ค่ะ จะปรับแก้ไขให้อ่านง่ายขึ้นนะค่ะ
ขอบคุณค่ะอาจารย์ ^^
สวัสดีค่ะ พี่เสียงของพระจันทร์
ขอเป็นกำลังใจให้พี่ในการเป็นครูในวันข้างหน้านะค่ะ
และก็เชื่อว่าในวันหนึ่งคุณพ่อคุณแม่ของพี่ต้องภูมิใจในตัวของพี่แน่นอน
เมื่อท่านได้เข้าใจว่าอาชีพครูเป็นการให้ เป็นการสร้าง แต่สิ่งที่ดี ๆ ให้กับคนอื่น
รวมถึงพวกเราที่มีวิชาความรู้ ก็เพราะได้รับจากผู้ที่เป็นครูมาด้วยกันทั้งนั้น
ขอบคุณ พี่เสียงของพระจันทร์ที่ได้ให้ข้อคิดดี ๆ นะค่ะ
สวัสดีค่ะน้อง fragrance
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
ขอบคุณค่ะ ^^
สวัสดีคะพี่ เก๋
ขอให้พี่ทำหน้าของครูที่ดีในอนาคตข้างหน้าที่จะมาถึง
เเละขอให้มีกำลังใจในการประกอบอาชีพนี้ต่อไปในอนาคตข้างหน้าด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครูคนเก่ง ขอให้น้องรักอาชีพครูเช่นนี้ตลอดไป ...ทำงานด้วยความสุข สนุกกับเด็กๆ ...พัฒนางานให้มีคุณภาพเสมอๆ ...เป็นกำลังใจให้ค่ะ
สวัดดีค่ะ คุณพี่เสียงของพระจันทร์
สิ่งที่มีความสุขที่สุดคือการทำตามฝันของตัวเองใช่ไหมค่ะ...
วันนี้พี่ได้ทำตามฝันของพี่ น้องเชื่อน่ะค่ะว่าวันนี้ พ่อแม่ และญาติ ทุก ๆ คน ของพี่ก็ดีใจ
และยินดีกับความฝัน กับการเลือกเส้นทางเดินของพี่เอง และที่สำคัญกับความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่ ที่พี่ตัดสินใจทำเองด้วย
น้องขอเป็นกำลังใจให้พี่ต่อสู้ต่อไปน่ะค่ะ
คุณครูชีว..คนเก่ง
สวัสดีค่ะ....พี่เสียงของพระจันทร์
เส้นทางชีวิตสู่การเป็น...ครู ของพี่นั้นน่าประทับใจมาก
ถ้าใจไม่รัก ไม่เข้มแข็งพอ คงมาไม่ได้ขนาดนี้ ชื่นชมกับความตั้งใจจริงของพี่ค่ะ...
"อาชีพครูจะดูต้อยต่ำในสายตาของใครหลาย ๆ คน
แต่มันยิ่งใหญ่สำหรับใครบางคนที่อยากเป็น...ครู" ...ชอบประโยคนี้มากค่ะ
ขอเป็นกำลังให้นะคะ
สวัสดีค่ะคุณครูเก๋ มาให้กำลังใจค่ะ เขียนได้ดีมากเลยน่ะค่ะ และก็อย่าลืมมาแวะอ่านของน้องด้วยน่ะค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่เสียงของพระจันทร์
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่นำมาแบ่งปันนะคะ
ประทับใจในความเป็นครูของพี่มากค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณค่ะ :)
สวัดดีค่ะ พี่เสียงของพระจันทร์
การที่เราได้ทำตามความใฝ่ฝันของตนเองสำเร็จ จะเป็นอะไรที่ภาคภูมิใจมาที่สุด
เป็นกลังใจให้ ว่าที่คุณครูชีววิทยา คนใหม่นะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ พี่เสียงของพระจันทร์
ได้อ่านเรื่องราวชีวประวัติของพี่แล้วได้บทเรียนอะไรหลายๆอย่าง
ขอบคุณนะครับสำหรับประสบการณ์ดีที่ได้เขียนมาให้อ่าน
และสามารถนำเป็นแนวทางในการใช้ชีวิตของผมต่อไป
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ พี่เสียงของพระจันทร์ น้องอ่านเรื่องของพี่แล้ว
รู้สึกชอบมากเลยค่ะ โดยเฉพาะประโยคที่ว่า
"ถึงแม้อาชีพครูจะดูต้อยต่ำในสายตาของใครหลาย ๆ คน แต่มันยิ่งใหญ่สำหรับใครบางคนที่อยากเป็น...ครู"
เพราะน้องก็เป็นอีกคนหนึ่งที่อยากเป็นครู และมองเห็นว่าอาชีพครูเป็นอาชีพที่มีเกียรติ
ยังไงน้องก็ขอเป็นกำลังใจให้พี่ด้วยนะคะ สู้ๆค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่เสียงของพระจันทร์
ขอบคุณมากๆคะสำหรับเรื่องราวดีๆที่พี่แบ่งปันนะค่ะ
"ถึงแม้อาชีพครูจะดูต้อยต่ำในสายตาของใครหลาย ๆ คน แต่มันยิ่งใหญ่สำหรับใครบางคนที่อยากเป็น...ครู"
อาชีพครูยิ่งใหญ่เสมอค่ะ และน้องก็เชื่อว่าพี่จะเป็นครูที่ดีได้ค่ะ
น้องจะเป็นกำลังใจให้พี่นะค่ะ สู้ๆคะ
สวัสดีครับคุณ เสียงของพระจันทร์ มาเป็นกำลังใจให้ครับ สู้ ๆ ครับผม
ขอแสดงความยินดีกับประเทศไทย ที่ได้ครูที่มี "จิตวิญญาณของความเป็นครู" (ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญที่สุดที่ส่งผลต่อ
คุณภาพของการปฏิบัติงานวิชาชีพครู) เพิ่มขึ้นมาอีก 1 คน ขอใช้คำแทนตัวว่า "อาจารย์แม่" (ตามที่อาจารย์ ดร.ขจิต
ฝอยทอง จาก ม.เกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน ใช้เรียก) ก็แล้วกันนะคะ และขอใช้คำแทนตัวหนูว่า "ลูกครู" เพราะหนู
น่าจะอายุน้อยกว่าลูกๆ ของอาจารย์แม่แน่ๆ
วันนี้อาจารย์แม่ตั้งใจจะเขียนบันทึกเรื่อง "เมื่อวิชาชีพครู ถูกกระทำย่ำยี" ให้ได้ ตามที่ได้ตั้งเป้าไว้ว่าจะเขียนเป็นเรื่อง
ที่ 2 ใน Blog "Goaltoknow" ตั้งแต่ที่ได้อ่าน "ข่าวการซื้อขายวุฒิ ป.บัณฑิต" ในหนังสือพิมพ์ฉบับวันที่ 9 เมษายน 2554
บันทึกที่หนูเขียนจะเป็นกรณีตัวอย่างได้เป็นอย่างดี ว่า ผลผลิตของป.บัณฑิตวิชาชีพครูที่มีคุณภาพก็มี ไม่ใช่จะเหมารวม
ว่าจะเป็นดังกรณีที่เป็นข่าวไปทั้งหมด (อาจารย์แม่เคยเป็นวิทยากรอบรมเสริมประสบการณ์ให้กับนักศึกษาที่ได้รับทุนสควค.ใน
ภาคอีสานมาเช่นกัน) อยากจะฝากไปยังคุณพ่อคุณแม่ของหนูว่า การทำงานอาชีพที่มีเรื่องของรายได้และความมั่นคงเป็นสิ่ง
จูงใจ เป็นการตอบสนองความต้องการเพียงขั้นต้นๆ (ขั้นที่ 1-2) ของมนุษย์เท่านั้น แต่การที่หนูมีแรงจูงใจในการเป็นครู คือ
การช่วยให้ผู้เรียนเป็นคนเก่ง คนดี (และมีความสุข) ถือว่า หนูมีความต้องการในขั้นสูงสุดของความเป็นมนุษย์ (อธิบายไว้ใน
บันทึกเรื่อง "เมื่อเยาวชนเห็นว่าตนไร้ค่า" Blog "Goaltoknow") คุณพ่อคุณแม่ควรจะรู้สึกภาคภูมิใจในระดับจิตใจของลูกที่
พัฒนาขึ้นไปจนถึงขั้สูงสุดแล้ว แทนที่จะฉุดให้เธอต่ำลงมา สำหรับ "ลูกครู" ถ้าหนูยัง "แน่วแน่ในอุดมการณ์ของการเป็น
ครู" อาจารย์แม่เชื่อว่าหนูจะประสบความสำเร็จและมีความสุขในวิชาชีพนี้แน่นอน
สวัสดีค่ะคุณ เสียงของพระจันทร์
สู้ๆ นะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เราจะเป็นครูที่ดีไปพร้อมๆ กันค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีครับคุณ เสียงของพระจันทร์
"ถึงแม้อาชีพครูจะดูต้อยต่ำในสายตาของใครหลาย ๆ คน แต่มันยิ่งใหญ่สำหรับใครบางคนที่อยากเป็น...ครู"
ไม่มีความคิดเห็นใดๆ เพราะทุกอย่างอยู่ในข้อความข้างบนแล้วครับ กินใจสุดๆครับ สู้ต่อไปเพื่อเป็นครูที่ดีี
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับคุณเสียงของพระจันทร์
ในชีวิตเรามีเส้นทางที่ให้เลือกเดิน
บ้างเป็นเส้นทางที่สะดวกสะบาย
บ้างเป็นเส้นทางที่อยากลำบาก
แต่เราก็ยังเลืองเส้นทางนั้นเอง
เพราะเป็นเส้นทางชีวิติของตัวเราเอง
ของให้คุณภูมิใจในเส้นทางชีวิตของตัวเอง
และให้มีความสุขในเส้นทางที่คุณเลือกที่จะเดิน
สวัสดีครับ คุณ เสียงของพระจันทร์
ชีวิตคนเรามักจะเจอจุดพลิกผัน หรือจุดหักเหตลอด
แต่ถ้าเราพลิกผันหรือหักเห ไปในทางที่เราชอบ
มันก็เป็นเรื่องที่ดีมาก ขอให้มีความสุขกับการได้เป็นครูสอนชีววิทยา
อย่างที่ตั้งใจไว้ครับ
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีค่ะพี่ เสียงของพระจันทร์
น้องชื่นชมในความหนักแน่นของพี่ค่ะ
พี่เชื่อว่าพี่จะต้องเป็นครูที่ดีได้อย่างแน่นอนค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณ เสียงของพระจันทร์
"ถึงแม้อาชีพครูจะดูต้อยต่ำในสายตาของใครหลาย ๆ คน แต่มันยิ่งใหญ่สำหรับใครบางคนที่อยากเป็น...ครู"
ขอเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปน่ะค่ะ
สวัสดีคะ คุณ เสียงของพระจันทร์
ฉันก็มีความคิดที่ไม่อยากเป็นครูมาก่อน แต่พอได้ลองไปทำหน้าที่สอน ไปคลุกคลีอยู่กับเด็กๆ แล้ว ทำให้ฉันได้ค้นพบตัวเองว่าฉันสามารถที่จะเป็นคุณครูได้ ทุกวันนี้ถึงฉันจะไม่ได้สอนหนังสือแล้วก็ตาม ฉันก็ยังคิดถึงเด็กนักเรียน และการทำหน้าที่เป็นครูอยู่เหมือนเดิม
ขอบคุณคะ
สวัสดีค่ะน้อง sununtha
ค่ะพี่จะเป็นครูที่ดีในอนาคตค่ะ น้องก็เช่นเดียวกันนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ ^^
สวัสดีค่ะ คุณปิ่นธิดา
ขอบคุณสำหรับคำอวยพร และกำลังใจค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ ^^
สวัสดีค่ะ....พี่ เสียงของพระจันทร์
ขอเป็นกำลังใจให้
และขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่เสียงของพระจันทร์ และแล้วน้องก็ได้มาอ่านบันทึกของพี่ ซะที
บอกได้คำเดียวว่า กินใจ จริงๆคะ และคงเหมือนกันชีวิตใครหลายๆคน ที่อยากเป็นครู แต่ ครอบครัวไม่สนับสนุน
แต่น้องเชื่อนะคะว่าคนที่มีจิตใจของความเป็นครูจริงๆ จะสามารถทำให้เด็กเป็น คนเก่ง คนดี และมีความสุขได้ค่ะ
เป็นกำลังให้พี่ ให้เป็นครูที่ดี มีคุณภาพ ต่อๆ ไป นะคะ
สวัสดีค่ะ คุณ เสียงของพระจันทร์
การที่เราได้ทำในสิ่งที่เราชอบ สิ่งที่เรารัก เป็นสิ่งที่ดีค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณที่ถ่ายทอดประสบการณ์ดี ๆ ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะ k.เมฆขาว
ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำชื่นชมค่ะ
ขอบคุณค่ะ ^^
สวัสดีค่ะน้อง Nittaya
พี่หวังว่าเส้นทางชีวิตการเป็นครูของพี่ คงสามารถสร้างแรงบันดาลใจให้น้องได้นะค่ะ
ขอให้เป็นครูที่ดีเช่นกันค่ะ
ขอบคุณค่ะ ^^
สวัสดีค่ะ dekdeeka
ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำชื่นชมค่ะ
ขอบคุณค่ะ ^^
สวัสดีค่ะน้อง Bluegreenalgae
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
ขอบคุณคะ่ ^^
สวัสดีค่ะน้อง parrot
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีคะ่น้อง เด็กชายเคมี
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะและหวังว่าประสบการณ์ของพี่จะสามารถนำเป็นแนวทางในการใช้ชีวิตของน้องต่อไป
ขอบคุณค่ะ ^^
สวัสดีค่ะNooyui
ใช่ค่ะอาชีพครูเป็นอาชีพที่มีเกียรติ พี่ก็คิดอย่างนั้น
ขอบคุณค่ะ ^^
สวัสดีค่ะน้อง kungnang
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และพี่ก็เชื่อว่าน้องจะเป็นครูที่ดีได้เช่นกันค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ icando-it
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
ขอบคุณค่ะ
กราบสวัสดี อาจารย์แม่ ค่ะ
ขอขอบพระคุณอย่างสูงสำหรับคำแนะนำและกำลังใจดี ๆ เพราะเป็นสิ่งที่มีค่่าสำหรับหนูมากค่ะ
อย่างน้อยก็มีอีกหนึ่งท่าน ที่เข้าใจหนู หนูจะเป็นครูด้วยจิตวิญญาณของความเป็นครูค่ะ
ขอกราบขอบพระคุณอาจารย์แม่อีกครั้งค่ะ
-สวัสดีครับ..
-แวะมาทักทักทาย
-ยินดีกับอาชีพที่เราเลือก...
-ขอบคุณแทนเด็ก ๆที่ได้"ครู" เป็น "ครู" นะครับ...
-เป็นกำลังใจให้ครับ
สวัสดีค่ะ คุณเพชรน้ำหนึ่ง
ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจที่ส่งมานะค่ะ มีแรงฮึดสู้เพื่อเด็ก ๆ ค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะ ^^
"... เมื่อวันไหว้ครูมาถึงในฐานะที่ดิฉันเป็นครูประจำชั้น ม.4/7 ครูต้องขึ้นไปนั่งบนเวที ให้นักเรียนเอาพานดอกไม้มากราบ ณ ตอนที่เด็กนักเรียนก้มลงกราบที่เท้า น้ำตาก็ซึมออกมา ทำอะไรไม่ถูกจะให้พรเด็กก็พูดไม่ออก พร้อมกับคิดว่าฉันมานั่งตรงนี้ให้เด็กกราบ มันเหมาะสมแล้วเหรอ ฉันยังเป็นครูได้ไม่ดีพอ...จากวันนั้นทำให้สัญญากับตัวเองว่าฉันจะเป็นครูที่ดี ไม่ทำให้นักเรียนผิดหวัง ฉันจะสอนเด็กให้เป็นคนเก่ง คนดี ฉันจะถ่ายทอดสิ่งดี ๆ ทุกอย่างที่ฉันมีให้กับเด็กนักเรียนทุกคน...ฉันรู้แล้วว่าฉันอยากเป็นอะไร ..."
วันนี้หลาย ๆ โรงเรียนเป็น "วันไหว้ครู" ;)...