، تهران , (اخبار رسمی): در نشست «هم‌اندیشی توسعه پایدار، گردشگری و محیط زیست» که 20 بهمن‌ماه در دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد، رضا اسلامی، استاد دانشگاه شهید بهشتی و متخصص حقوق بشر به بیان ارتباط تنگاتنگ گردشگری پایدار و حقوق بشر پرداخت و گفت: گردشگری می‌تواند در سه سطح به توسعه و ترویج حقوق بشر کمک کند.
به گزارش دنیای سفر، این استاد دانشگاه در اولین سطح، مهم‌ترین تاثیر گردشگری بر گفتمان حقوق بشری را تربیت شهروند جهانی دانست و تصریح کرد: در فرآیند تربیت شهروند جهانی، افراد با ارزش‌ها، آرزوها و آرمان‌های جهانی آشنا می‌شوند. از طرف دیگر آنها با مشکلات و چالش‌های جهانی نیز روبه‌رو شده و در نهایت آرمان‌ها و مشکلات جهانی را جزئی از مشکلات و آرمان‌های خود می‌پندارند. در گردشگری، ضمن اینکه افراد با فرهنگ‌ها، ادیان، مذاهب، رنگ‌ها و نژادهای مختلف آشنا می‌شوند، در درازمدت به ارزش‌های مشترک نیز دست می‌یابند. به عنوان مثال چالش‌های محیط زیستی و حفاظت از آن از طریق گردشگری توانسته است به یک آرمان جهانی - بشری در سطح بین‌المللی تبدیل شود. رضا اسلامی بیان کرد: گردشگری می‌تواند موجب گسترش گفت‌وگو میان شهروندان شود. در سیکل مثبت شکل‌گیری گفت‌وگو، انسان‌ها به یکدیگر نزدیک می‌شوند و موضوعات مشترک مطرح می‌شود، در حالی که سیکل منفی عدم گفت‌وگو موجب پیش‌داوری، تعصب، نفرت، خشونت و در نهایت تبعیض می‌شود، این در حالی است که به واسطه گردشگری می‌توان به شکل‌گیری سیکل مثبت گفت‌وگو کمک کرد. جوامع به واسطه گردشگری و با گفت‌وگوهای مستمر می‌توانند از حلقه خشونت و افراطی‌گرایی خارج شوند. وی در ادامه اضافه کرد: گردشگری موجب آشنایی با تفاوت‌ها و تنوع‌ها می‌شود. یکی از اساسی‌ترین حقوق بشر، حق متفاوت بودن است. در اثر آشنایی با جوامع و فرهنگ‌های مختلف، انسان‌ها به سمت شناسایی و پذیرش تفاوت‌ها و نه فقط تحمل آنها حرکت می‌کنند. این متخصص حقوق بشر اظهار کرد: تحمل، شناسایی و پذیرش تفاوت‌ها که می‌تواند در اثر تحقق گردشگری ممکن شود، به بردباری، مدارا و تساهل میان فرهنگ‌ها، ادیان و جوامع مختلف کمک کرده و در نهایت از افراطی‌گرایی و خشونت جلوگیری می‌کند. با ترویج گردشگری، نگاه‌ها و بینش‌ها تغییر خواهد کرد. این استاد دانشگاه شهید بهشتی در اشاره به سطح دوم تاثیر گردشگری بر توسعه و ترویج حقوق بشر گفت: گردشگری می‌تواند به ترویج و تحقق صلح پایدار و همزیستی مسالمت‌آمیز کمک کند. چه در گردشگری بین‌المللی و چه در گردشگری داخلی می‌توان از گردشگری در جهت صلح‌سازی بهره برد. تنوع و تفاوت‌های فرهنگی در جوامع مختلف از نظر پوشش، خوراک، آداب و رسوم، ادیان و رفتارها، در اثر گردشگری برجسته شده و توسعه پیدا می‌کنند و در نهایت شناخته می‌شوند و همین امر تحمل و مدارای جهانی را بالا برده و همزیستی مسالمت‌آمیز و صلح جهانی را ممکن می‌سازد. وی در ادامه اضافه کرد: نباید با قرائت‌های رسمی و یکسان از پوشش، خوراک و رفتارهای خاص، دیگر جوامع را تحت فشار گذاشت و به یکسان‌سازی مجبور کرد. به کار گرفته نشدن وجه تمایزات و خصوصیات بومی و فرهنگی جوامع در ساختمان‌سازی، شهرسازی، پوشش، خوراک، گفتار و رفتار، تمام شهرهای ایران را به کپی کوچکی از شهر تهران مبدل ساخته است. این متخصص حقوق بشر در سطح سوم، بر نقش گردشگری در ترویج دموکراسی و مشارکت مردمی تاکید کرد و گفت: به واسطه گردشگری، مردم با ایده‌های جدید آشنا می‌شوند. گردشگری، آگاه‌سازی، ظرفیت‌سازی و توانمندسازی را تقویت می‌کند و هر سه این موارد نقش بسزایی در آموزش حقوق بشر دارند. رضا اسلامی افزود: گردشگری به آشنایی جوامع با ایده‌های جدید، مشارکت مردمی، انواع حکومت‌های دموکراتیک و مردمی کمک می‌کند. علاوه بر این، گردشگران با خود ایده‌های جدیدی را به همراه می‌آورند و در تبادل نظر و تضارب آرا، مردمان بومی می‌توانند با ایده‌های جدید آشنا شوند. همه این موضوعات در نهایت به مشارکت بیشتر شهروندان در تعیین سرنوشت سیاسی خود منجر شده و در ادامه موجب ارتقای حقوق شهروندان مخصوصا گروه‌های آسیب‌پذیر مانند زنان، کودکان، محیط زیست و مردمان بومی می‌شود. وی تصریح کرد: گردشگری نه تنها ایده‌های مثبت مشارکت سیاسی را تقویت می‌کند، بلکه موارد نقض حقوق بشر را نیز بر جسته و گزارش می‌کند. گردشگران در سفر به کشورهای مختلف نسبت به تخریب محیط زیست، نقض حقوق بشر، نادیده گرفتن حقوق شهروندی و زنان، بسیاری از سازمان‌های مردم‌نهاد و بین‌المللی را در جریان امور قرار می‌دهند. به بیان دیگر هر گردشگر به خودی خود یک رسانه برای انعکاس موارد نقض حقوق بشر چه در شهرهای داخلی و چه در سطح بین‌المللی است. رضا اسلامی در پایان با اشاره به چالش‌های میان گردشگری و حقوق بشر بیان کرد: گردشگری البته آثار مخرب و نامطلوبی نیز در بحث‌های حقوق بشر به جا گذاشته است. تخریب محیط زیست و گردشگری جنسی زنان و کودکان از جمله این آثار مخرب هستند که باید نسبت به اصلاح آنها گام‌های موثری برداشت.به واسطه گردشگری، مردم با ایده‌های جدید آشنا می‌شوند. گردشگری، آگاه‌سازی، ظرفیت‌سازی و توانمندسازی را تقویت می‌کند و هر سه این موارد نقش بسزایی در آموزش حقوق بشر دارند
### پایان خبر رسمی