ตุ่มแข็งที่ฝ่ามือ สิ่งเตือนใจจากวัตรทรงธรรมกัลยา

เมื่อตอนกลับมาจากญี่ปุ่นใหม่ ๆ หลังเหตุการณ์แผ่นดินไหวและสึนามิไปแล้วนานพอสมควร

จู่ ๆ เกิดภาวะ สูญญากาศ กับความนึกคิดของตัวเอง

...

นิ่งงัน

งุนงง

งานยังไม่สำเร็จ

กลัว

ผวา

...

บรรยายไม่ถูกนัก

นั่งรถโดยสารไป-กลับ กรุงเทพฯและนครปฐม มองเห็นวัตรทรงธรรมกัลยาณีจากที่นั่งบนรถ

กอปรกับเราเคยคิดมานานแล้วว่า เมื่อไรเราจะมีเวลา มีบุญหนุนส่งสักครั้งให้ได้เข้าวัดเข้าวา ปฏิบัติธรรม

อย่ากระนั้นเลย กลับถึงบ้าน ค้นจากบันทึก น้องคุณคนไม่มีรากและคุณณัฐรดา เรื่องของคุณยายธี บวชสามเณรี

อ่านแล้วตัดสินใจค้นหาเบอร์โทรวัตรทรงธรรมฯ

รุ่งเช้าโทรไปประมาณเก้านาฬิกา "หลวงพี่" คือคำที่ผู้รับปลายสายเรียกตัวเอง ให้ข้อมูลว่า

"ช่วงนี้ไม่มีผู้มาปฏิบัติธรรมเลย ลองมาแวะคุยกับทางวัตรก่อนก็ได้ค่ะ"

แต่เราสอบถามไปว่า

"ถ้าเตรียมเสื้อผ้านุ่งห่มขาว ของใช้ส่วนตัวแล้วเข้าวัตร วันนี้เลย จะได้รับอนุญาตมั้ยคะ"

"มาก่อนก็แล้วกันค่ะ แล้วจะเรียนถามหลวงแม่ให้"

แวะบอกพี่เลขางานของหน่วยงาน พี่ที่สนิทสนมกันในการสนทนาธรรม และโทรบอกสามีไว้ ไม่ได้ลา เพราะช่วงนี้ลาเรียนอยู่แล้ว จำนวนวันก็ไม่แน่ใจตัวเองนักเพราะมีปัญหาสุขภาพอยู่เรื่องหนึ่ง

น้องผู้ช่วยที่บ้านจัดหาเสื้อผ้า เราเข้าบ้านหยิบหนังสือธรรมอีกหนึ่งเล่ม แปรงสีฟัน ยาสีฟัน (ลืมสบู่ ลืมยาสระผม) แล้วเข้าวัตร หลวงพี่ซึ่งยังเด็กกว่าเรามาก พาเดินไปกราบนมัสการหลวงแม่ หลวงแม่กำลังนั่งทำงานแถวสนามหญ้าอยู่ หันมาถามข้อมูลส่วนตัวของเราสั้น ๆ และถอนหญ้าไปด้วย ใช้เวลาทั้งสิ้นไม่ถึงสิบนาที หลวงแม่ก็อนุญาต

เรามารู้ทีหลังว่า บริเวณนั้นที่เราเห็นเป็นโครงบ้านหลังหนึ่งนั้น คือ "บ้านดิน" ที่หลวงแม่ สามเณรี และลูกวัตรช่วยกันลงมือลงแรงทำกันเอง

หลวงแม่พูดสั้น ๆ อีกหน่อยหนึ่งว่า

"เข้าร่วมพิธีทำวัตรเย็น แล้วพรุ่งนี้ลูกก็มาช่วยทำงานนะ"

"การทำงานนั่นแหละคือการปฏิบัติธรรม"

...........

การทำงานนั่นแหละคือการปฏิบัติธรรม

เราตื่นแต่เช้า ตีสี่ อาบน้ำเปล่า ๆ ไม่มีสบู่ แต่งตัว แล้วลงมากวาดโรงครัว..

อ้อ เรามีหลวงพี่ปณิตา ซึ่งกำลังจะเดินทางไปเข้ารับการบวชเป็นภิกษุณีที่ศรีลังกาในเดือนพฤษภาคมนี้ เป็นพี่เลี้ยง เป็นผู้ให้เรารับศีลแปด และแนะนำข้อพึงปฏิบัติระหว่างอยู่ที่นี่ เราจึงกวาด เช็ดถู โรงครัวตามที่หลวงพี่ปณิตาแนะนำไว้

เ้มื่อทำงานเสร็จ ถึงเวลาเข้าร่วมพิธีทำวัตรเช้า เสร็จก็เดินตามหลวงแม่ หลวงพี่ และน้อง ๆ ลูกวัตรไปช่วยกันสร้าง"บ้านดิน"

(มีต่อ)