เนื่องจากผมได้รับฟังเรื่องราวจากเพื่อน และรุ่นน้องที่ทำงานอยู่ในแวดวงเดียวกัน ถึงปัญหาต่างๆ ที่รุมเร้าเข้ามาในชีวิตของเขา ทั้งในเรื่องงาน และเรื่องส่วนตัว พอได้โอกาสมาเจอกัน ก็เลยมีการระบายความคับอกคับใจให้ฟังกัน เรียกว่าทำเอาเครียดกันไปเลยทีเดียว ผมเองก็มีปัญหา ทุกคนก็มีปัญหา ไม่มีใครที่ไม่เคยพบกับปัญหาแน่นอนครับ ถ้าเราเกิดมาเป็นคน ทุกคนต้องล้วนแต่เจอกับปัญหาต่างๆ นานา มาแล้วทั้งสิ้น แต่สิ่งที่จะวัดฝีมือของคนเราก็คือ เราจมอยู่กับปัญหานั้น หรือเราใช้ปัญหานั้นเป็นตัวเปิดมุมมอง และโอกาสใหม่ๆ ให้กับชีวิต 

บางคนทำงานในบริษัทมานาน แต่ไม่ได้รับการขึ้นเงินเดือนเลยสักบาทเดียว ก็นั่งจมอยู่กับปัญหานี้ ว่าทำไมเราทำงานเหนื่อยแทบตาย แต่หัวหน้าไม่เห็นเลย จากนั้นก็กล่าวโทษตัวเองบ้าง โทษหัวหน้าบ้าง แล้วก็บอกกับตัวเองว่า เราจะไม่ทำอะไรอีกต่อไป จะทำงานแบบเรื่อยๆ เช้าชามเย็นชาม ดีกว่า ถ้าเราคิดแบบนี้ แปลว่า เรากำลังจมอยู่กับปัญหา และหาทางออกไม่เจอเลย แต่ถ้าเราเปลี่ยนความคิดเสียใหม่เป็น ในเมื่อที่นี่ไม่เห็นคุณค่าของเรา นี่ถือว่าเป็นโอกาสที่ดีในการที่จะออกไปหาโอกาสใหม่ๆ ให้ตนเอง พิสูจน์ฝีมือของตนเองให้คนอื่นเห็นจะดีกว่า นี่แปลว่า เรามองหาโอกาสใหม่ๆ เห็นแรงจูงใจของ 2 ความคิดนี้มั้ยครับ ความคิดแรก หมดแรงจูงใจในการทำงานไปเลย แต่ความคิดที่ 2 นั้น แรงจูงใจยังเต็มเปี่ยมครับ

บางคนทำงานเงินเดือนไม่พอใช้จ่าย เนื่องจากมีภาระมากมาย แถมข้าวของก็ยังแพงขึ้นทุกวัน ถ้าเราจมอยู่กับปัญหาก็คือ นั่งกลุ้มใจไปเรื่อย นอนก่ายหน้าผาก เพราะเงินไม่พอ ทำแบบนี้แล้วเราจะได้เงินมาหรือไม่ครับ คำตอบก็คือ ไม่มีทางเลย ดังนั้น เราน่าจะเอาเวลากลุ้มใจนั้นมานั่งมองหาโอกาสใหม่ๆ ที่น่าจะพอทำได้ ที่จะทำให้เรามีรายได้มากขึ้นอีก บางคนเก่งคอมพิวเตอร์ ก็สามารถใช้ช่องทางนี้ในการหารายได้เพิ่มขึ้น บางคนมีความเก่งเรื่องภาษา ก็สามารถสอนพิเศษให้กับเด็กๆ แถวบ้านได้ในช่วงวันหยุดๆ บางคนเก่งดนตรี ก็เปิดคอร์ส สอนดนตรีให้กับน้องๆ แถวบ้าน ฯลฯ

วัยรุ่นบางคนอกหัก รักคุด แล้วก็นั่งจมอยู่กับปัญหา จนเรื่องเรียนเสียไปเลยก็มีเยอะ เพราะมัวแต่คิดว่า ทำไมเขาไม่รักเรา ทำไมเขาถึงทิ้งเราไป ทำไม ทำไม …. คิดไปแล้วจะได้อะไรขึ้นมาครับ ยิ่งทำให้เราจมอยู่กับปัญหาเข้าไปอีก เสียใจได้ แต่อย่าให้ความเสียใจทำให้เราเสียคน บนความเสียใจที่เรามี เราน่าจะมองหาโอกาสได้อีกเยอะ เช่น ยังมีคนอื่นที่ดี และเหมาะกับเราอีกเยอะ หรือ ไม่มีแฟนก็ดี ทำให้เรามีเวลาไปทำอย่างอื่นได้อย่างที่เราอยากทำ ฯลฯ นี่คือการไม่จมกับปัญหา แต่เอาปัญหานั้นมาเป็นตัวเปิดโอกาสใหม่ๆ ให้กับชีวิตของเรา

ท่านผู้อ่านเองล่ะครับ กำลังจมอยู่กับปัญหาบางอย่างหรือเปล่า ผมคิดว่าเสียใจได้ เอาแบบพอประมาณก็พอ จากนั้นให้รีบมองหาโอกาสใหม่ๆ เพราะในช่วงที่เราเสียใจนั้น เวลามันไม่ได้หยุดรอเรานะครับ มันยังคงเดินไปเรื่อยๆ และในช่วงที่เวลาเดินอยู่นั้น โอกาสใหม่ๆ ก็กำลังรอเราอยู่เช่นกัน อยู่ที่ว่า เราเปิดใจมองหามันบ้างหรือเปล่าครับ